انواع تابعيت

انواع تابعيت بسته به موقعيت فرد به دسته‌هاي زير تقسيم مي‌شود:

تفاوت تابعيت

تابعيت خوني

به اين معني است كه فرد، تابعيت خود را به دليل تابعيت يكي از والدين در هنگام تولد كسب مي‌كند. تقريباً تمام كشورهاي دنيا تابعيت خوني را به رسميت مي‌شناسند، هرچند اخيراً بعضي از كشورهاي مهاجرپذير، محدوديت‌هايي را نسبت به اعطاي اين نوع تابعيت به‌ علت موقعيت جغرافيايي كه فرد در آن به دنيا آمده، قائل شده‌اند. اين محدوديت‌ها اغلب به دليل به دنيا آمدن فرد در خارج از كشور اصلي در نظر گرفته شده است.

اگر حداقل يكي از والدين تابعيت كشور اصلي را داشته باشد، ممكن است تابعيت به كودك منتقل شود. اينكه آيا انتقال اتفاق مي افتد، به عوامل مختلفي بستگي دارد: تاريخ تولد كودك، اينكه تولد در ازدواج يا قبل از ازدواج انجام شده است و اينكه آيا هر دو يا فقط يكي از والدين شهروند كشور موردنظر هستند.

تابعيت خاكي

در تابعيت خاكي، فرد تابعيت خود را صرف‌نظر از اينكه والدينش چه تابعيتي دارند و صرفاً به‌خاطر متولدشدن در كشوري مشخص كسب مي‌كند. كشورهاي آمريكا و كانادا اين تابعيت را به رسميت مي‌شناسند. در اروپا تنها كشور ايرلند تابعيت خاكي را قبول دارد. بسياري از كشورها از شهروندي حق تولد پيروي مي كنند. بر اساس اين مفهوم، تابعيت فرد با توجه به محل تولد شخص تعيين مي‌شود.

اولين مسئله ايي كه براي دولت ها مطرح ميشود اين است كه افرادي را كه متعلق به خود مي دانند از افراد ساير كشورها جدا سازند بنابر اين بارزترين مظهر تقسيم جغرافيايي اشخاص موضوع تابعيت است. تابعيت به جايگاه رسمي و حقوقي گويند كه منجر به برخورداري از كليه حقوق شهروندي، گذرنامه و هچنين حقوق تضمين شده توسط دولت هاي متبوع است. همچنين تابعيت رابطه سياسي و معنوي كه شخص را به دولت معيني مرتبط مي سازد و در نتيجه آن شخص و دولت از حقوق و تكاليف متقابل برخوردار مي شوند.

تعريف اقامت:

اقامت (Residency) رابطه اي است مادي و حقوقي كه بدون توجه به تابعيت شخص، فرد را به قسمتي از خاك يك كشور مربوط مي سازد. همچنين مفهومي است كه مسئوليت‌هاي قانوني از جمله راي دادن، قرار گرفتن در پست سياسي، استفاده از خدمات دولتي در دسترس يك فرد قرار مي‌دهد. زماني كه افراد اقامت يك كشور را كسب ميكنند بايد شرايط خاص حاكم بر آن كشور نيز بپذيرند. داشتن اقامت امكان سفر را تنها به همان كشور آسان مينمايد و همچنين اگر فرد كسب و كاري در آن كشور داشته باشد بايد مطابق با قوانين مالياتي، ماليات حاصل از درآمد خود را به دولت پرداخت نمايد. معمولا كشورها اقامت را به صورت زمان دار به اشخاص اعطا مي كنند و پس از پايان زمان تعيين شده شخص بايد دوباره تقاضاي اقامت داشته باشد.